 "Błoto wapienne"O wapnie gaszonym, czy inaczej - lasowanym, kilka słów już tutaj padło: o tym, jakie zasady obowiązują przy dołowaniu, a także o tym, ile "wody w Wiśle musi upłynąć", by nadawało się do użytku. W nieoficjalnych rozmowach z przedstawicielami firm wykonawczych czy też produkujących tynki można usłyszeć - "wiem, że Pan ma rację, ale to niewygodne, że to czasochłonne (fakt, ze dwa dni zajmuje...) i w ogóle nie jest to owa błyskawiczna "zupa w proszku": weź dwa worki, wlej piętnaście litrów wody, mieszaj pięć minut i nakładaj". Odpowiedzialności zero. Dość dawno temu słyszałem, że w Austrii można kupić wapno gaszone jako gotowy już produkt w workach czy innych opakowaniach. Taka informacja dla kogoś znającego problemy tynków czy zasady obowiązujące w przygotowaniu takiego tradycyjnego tynku c/w jest pewnego rodzaju szokiem, czymś na miarę informacji, że można kupić słoik z powietrzem z lasu. Niestety szok ten ziścił się stosunkowo niedawno. Informacja była typowa. Po wstępnej rozmowie i krótkim "chodź Pan" zobaczyłem wiaderka na oko dwudziestolitrowe zawierające coś, co na nasz język można przetłumaczyć jako "błoto wapienne". Krótka wycieczka po internecie i okazuje się, że tak naprawdę jest to ciasto wapienne, czyli produkt lasowania wapna metodą tradycyjną z zachowaniem dawniej stosowanych metod. Czy to wapno jest w ten sposób gaszone - nie wiem, zgadywać nie będę, bo nie zostałem zaszczycony wizytą poglądową w takim zakładzie produkcyjnym - lecz sama informacja "ciasto wapienne" mówi wszystko. Jest to jeden z produktów gaszenia wapna. Jeżeli kilkuletnie okresy są zachowane, to ciasto wapienne uzyskane z gaszenia wapna hydratyzowanego przez kilka dni jest gorszej jakości, ale to nieco gorszej jakości ciasto wapienne jest nadal ciastem wapiennym i nadal spełnia swoje zadania i rolę, jaka została mu wyznaczona. Oznacza to także, że firmy, czy szerzej - wykonawcy (także, jak się to nazywa - nieinstytucjonalni) korzystający z takiego choboka, muszą na budowie mieszać tynki "na poczekaniu" a nie kupować gotowe, zwykle w proszku (jako że są to tynki cementowo-wapienne). Taki sposób oznacza konieczność wykorzystywania cementu odpowiedniej jakości, w tym białego, oraz wypełniacza odpowiedniej granulacji. Zupełnie osobną kwestią jest to, że korzystając z takiego "błota wapiennego" kupowanego w sklepie, a nie przygotowywanego na budowie, na miejscu tak naprawdę sami siebie traktujemy jak ludzi niezdolnych tak naprawdę do czegokolwiek poza przeczytaniem instrukcji obsługi na poziomie pierwszych klas szkoły podstawowej. Krótkie i dosadne wojskowe: "Przeczytano - zrozumiano - wykonać" i równie treściwa odpowiedź "Tak jest!", trzask obcasami i bieg by wykonać: stąd do piętnastej... Patrząc z nieco szerszej perspektywy zakup i import owego ciasta wapiennego nie świadczy także najlepiej, po kolei, o:
Po raz kolejny okazuje się, że ponownie odkrywamy to, co dawno już zostało odkryte, że z nabożną niemal czcią traktujemy nie tylko jako społeczeństwo, ale także jako fachowcy to, co przyjedzie do nas z Zachodu, najlepiej opisane jako "tradycyjne", doskonale zapominając, że z wielu powodów jeszcze trzy dziesiątki lat temu wszystko to było nie tylko świetnie znane, ale i stosowane na co dzień. Po cichu, jak szept pojawią się zastrzeżenia, że kiedyś to były inne materiały - inne, oczywiście lepsze wapno, inny, oczywiście lepszy cement. O piasku nie wspomni nikt - bo ten nadal jest jaki był. Nie należy tego słuchać - jest dostępny rewelacyjny biały cement, wystarczy zapytać, sami możemy doskonale zgasić wapno, korzystając z tego, że wapno hydratyzowane gasi się krócej, a także z faktu - że w wyjątkowych tylko wypadkach ekipa wchodzi i na dzień dobry bez rozeznania terenu zaczyna murować lub tynkować. Nie zachowujmy się bezkrytycznie - jeżeli coś kupujemy, korzystamy z jakichś produktów importowanych za ciężkie pieniądze, zastanówmy się czy nasza tradycja budowlana nie ma ich odpowiedników. Zwykle dużo tańszych i jednako łatwych w użyciu. |
